WIDM

Sinds gisteravond heb ik de neiging om op gezette tijden mijn vingers in mijn oren te stoppen en, terwijl ik schuin naar boven kijk, heel hard ‘lalalalala’ te roepen. Dat gebeurt vooral op momenten waarop ik pardoes zou kunnen vernemen wie ‘de mol’ is. Ja, ik ben een fanatiek volger van dat programma, een trouwe toegewijde molloot die geen aflevering zal missen. Toch werd gisteravond de laatste en doorslaggevende aflevering zonder mij uitgezonden. Mijn vaste molmaatje was verhinderd en dus moest ik, geheel tegen mijn aard in, vooral voorkomen niét te weten te komen wie dus die vermaledijde mol is, zodat wij alsnog samen de beslissende aflevering konden zien. Het lukte, met grote inspanning en dankzij 24 uur doorgebracht in totale afzondering, bijzonder goed. Geen enkel bericht bereikte mij, ook dus het bericht van genoemde bondgenoot niet, gisteravond al, dat de bekendmaking pas volgende week is.