Dicht

Helemaal achteraan, tussen een in de steek gelaten auto (zo leek het) en een heg die nodig geknipt moest worden vond ik het laatste plaatsje op de verder overvolle parkeerplaats bij de supermarkt, waar ik niet eens moest zijn. Ik had ook best op de fiets kunnen gaan, dacht ik zoals gebruikelijk te laat, net zoals ik me eveneens toen pas realiseerde dat het zaterdagochtend was en dat het geenszins vanzelfsprekend was dat mijn bestemmingen dan open zijn. De bank toch wel, meende ik me te herinneren, maar een briefje op de deur (wij passen onze openingstijden aan: wij zijn op zaterdag gesloten) wees me terecht. De bieb dan, maar de voor de ingang opgestelde lege rekken in de verder donkere gang maakte al snel een einde aan die illusie.
Na nog wat vergeefse pogingen elders ben ik ook maar naar de supermarkt gegaan; je moet toch ergens naartoe.